Zijn opa was hoofdbakker aan het Deense hof

Rond half twee wordt het sein “brand meester” gegeven en we gaan op weg met een perfect lopende 300 pk Cummings Diesel in het achteronder! We rijden een prachtige landelijke weg en op zeker moment krijgen we het bord “You are leaving New Mexico” en rijden we Colorado binnen, het Zwitserland van de V.S. En direct is het landschap veranderd. Lieflijke begroeide heuvels met mooie chalets en hoge bergen op de achtergrond.

Na een korte rit rijden we Durango binnen en vervoegen ons bij de toeristeninfo. Ze leggen ons e.e.a. uit, waar het beroemde Strater Hotel is, de camping en uiteraard de Wall*Mart. We doen boodschappen en rijden naar de United Campgrounds, waar we op een volgepakte familiecamping met veel vrolijke kleine kinderen komen.

Aansluiten en wegwezen met de gratis antieke shuttle is het devies en om half zeven zitten we achter een lekkere pint bier (en Els achter een heerlijke cocktail) in de roemruchte Belle Saloon met schaarsgeklede aantrekkelijke serveersters in een negentiende eeuwse ambiance. Een oude country zanger ("oude"? Hij is waarschijnlijk jonger dan ik....) zingt heerlijke ballades en we genieten van de sfeer. We eten later lekkere zalm voor Els en een top steak voor mij. Er ontstaat een knallende ruzie tussen een cowboy uit Kansas en enkele bezoekers, die uitmondt in een schietpartij op straat voor de kroeg. De man uit Kansas wordt neergeschoten en ligt gestrekt op de grond.

Later komt hij triomfantelijk de kroeg weer binnen (“I’m alive! You can’t kill me that easy….!”) Kortom, hilarische sfeer, lekker eten, leuke bediening. We gaan naar een andere tent, maar luisteren eerst buiten naar een heerlijke bluesband, die op het dak van een ander café speelt. De Irish Pub heeft morgen pas live muziek en we gaan naar een ander café, waar een artiest speelt, die ongelofelijk virtuoos allerlei instrumenten bespeelt en een prachtige stem heeft.

We hadden langer willen blijven, maar we moeten toch de gratis antieke shuttle halen, die ons 6 mijl verderop naar de camping brengt. Bij de halte ontmoeten we een “man bijt hond” figuur (ja, weer een!), die vertelt altijd “on the move” te zijn. Hij heeft een doos bij zich, waarop staat, dat hij kunstartikelen verkoopt. Hij rommelt geregeld in de doos, maar er komt niets uit… Hij vertelt, dat hij Lohus heet. Zijn grootvader was de hoofdbakker van de koning van Denemarken; wat een story! Hij gaat mee de bus in en begint een verhaal zonder eind te vertellen aan een vrouw, die later uitstapt. Zij blijkt hem goed te kennen, evenals de chauffeur. Nadat zij is uitgestapt, praat hij weer met ons en er wordt wat handen geschut als hij de bus verlaat (“Take care, brother”).

We komen op de camping en zijn weer moe genoeg voor een lekkere nachtrust. Morgen is de weg, die wij moeten rijden naar Silverton afgesloten tot 13:15 uur vanwege de belangrijkste en zwaarste wielerwedstrijd van de V.S., namelijk de Durango-Silverton Race. Alle grote namen zijn erbij, alleen weten we (nog) niet of er ook Nederlanders bij zullen zijn. We zullen zien. Eerst lekker uitslapen, eten, zwemmen en daarna zien we wel.