Hoogwaterbroeken en een zak voedsel

Dinsdag, 10 juni 2014 is zo'n dag, waarop we als plan 'geen plan' hebben. Er moet wat worden gewassen, opgeruimd en schoongemaakt. En verder vooral 'laid back'. We lezen wat over New York City en suffen wat. Als Els in slaap sukkelt, zie ik dat; als ik in slaap sukkel, ziet zij dat, zo gaat vandaag alles z'n gangetje. Het is loom weer en de beloofde onweersbuien blijven uit. We gaan een wandelingetje maken naar downtown Jersey City en kopen onderweg een pot jam bij een Egyptische kruidenier. Ze vertellen ons trots, dat ze een nieuwe president hebben, een generaal, net als Mubarak, maar Sisi is een goede generaal. We kunnen weer veilig naar Egypte, bezweren ze ons. Het valt op, dat ze in het piepkleine winkeltje (en wij zijn op dat moment de enige klanten) met z'n drieën achter de toonbank staan. Ze hebben het in ieder geval erg gezellig. Wel een enorme tegenstelling met de giga winkels van Wal*Mart.

We lopen verder en zien een paar lekkere banken bij een kruispunt. Op de ene bank slaapt een dakloze met een volle baard en met een gitaar half over zich heen. Wij gaan op de andere bank zitten en gaan lekker mensen kijken. Wat ons nooit eerder opviel, is dat de mannen de broeken nogal kort dragen. In broekpijpzoomhoogte zijn de Italianen het verst doorgeschoten met de zoom ongeveer tot op de grond, de Nederlanders op hakhoogte met uiteraard nog wel een royale plooi op de voorvoet, maar de Amerikanen hier dragen de broek zo kort, dat je onder het lopen meestal de sokken ziet. We zien geregeld mannen zeer energiek met zwaaiende armen langs komen, blij, dat ze uit hun airconditioned kantoor zijn en even kunnen pauzeren. Als ze bij de oversteekplaats stilstaan, bewegen ze nog steeds, om vervolgens uitgebreid armenzwaaiend over te steken. We zien vrouwen in niets verhullende kleding met niemandalletjes aan en zeer uitgesproken figuren, zullen we maar zeggen. Op een hoek zien we hoe een politieagent aan een van de dames iets vraagt, waarop zij lachend een document toont, dat hij bestudeert. Het blijkt in orde en de agent vervolgt zijn weg. We komen er niet achter en gaan het toch ook maar niet vragen. 

Dan wordt de dakloze man wakker, rekt zich uit en kijkt wat om zich heen. Er komt een man in overhemd met das langs, die een plastic zak met iets erin tussen onze bank en die van de dakloze in zet. Hij mompelt iets van, dat iemand dat nog wel kan gebruiken. De dakloze weet direct, wat hier gebeurt, pakt de zak en kijkt erin. Hij reageert opgewekt en zegt, dat er 'food' in zit. Dan vertelt hij ons, dat hij altijd buiten leeft, ook tijdens de recente sneeuwstormen. "Makes you strong!" bezweert hij ons. Hij zegt vriendelijk goedendag en verdwijnt met de zak in de mensenmassa. Het bijzondere is, dat de man er verzorgd en gezond uitzag met een mooie dure jas aan; het zou een acteur kunnen zijn, die oefent voor een rol als zwerver. Er komen steeds bijzondere types langs lopen en we blijven zomaar een dik half uur zitten. We zien geregeld politiewagens langs komen. Ook allerlei bestelauto's met mooie slogans, zoals alleen Amerikanen kunnen bedenken, vaak met veel humor.

We gaan maar weer eens op huis aan. We eten lekker en daarna nog een avondwandeling naar het punt, waar we morgen de ferry naar Manhattan pakken. Het vrijheidsbeeld staat er mooi bij in het avondlicht en de ferry komt net aan. Het is nu half acht en de passagiers zijn zonder uitzondering mensen, die van hun werk komen. Sommigen lopen nog te werken op hun tablet. Ze haasten zich naar hun auto's; hun lange werkdag zit er weer op; morgenvroeg zullen ze hier weer staan om naar Manhattan te varen, voor ons een pleziertochtje, voor hen een noodzakelijk vervoersmiddel.

New York City, overdonderend!

Het is wat druilerig op woensdag, 11 juni 2014 als we opstaan. Niet koud, maar miezerig en een grijze lucht. We kopen de kaartjes voor de ferry en als we bij de steiger aankomen, kunnen we zo aan boord samen met vele forensen met hun laptoptassen en witte overhemden met streepjesdas en hoogwaterbroeken. De overtocht duurt vijftien minuten is is ronduit ruig. De boot gaat oerend hard over het water, waar we geregeld over flinke golven beuken. Later op de dag terug gaat het nog veel meer te keer. We komen aan op de zuidpunt van Manhattan in het Financial District. Onze eerste kennismaking met New York City is overdonderend. De wolkenkrabbers om ons heen zorgen voor acute nekpijn. De drukte en de algehele geluidsdruk is enorm. Tjonge, en wij vonden Berlijn, Parijs, Brussel, Napels en Amsterdam druk! Be prepared for New York City! We dachten, dat we wel een idee hadden, maar alle indrukken die we nu opdoen gaan hier mega overheen! Je leest over deze stad, je kent films genoeg, die in NYC spelen, je kent de songs, 'the city that never sleeps', maar je krijgt het echte gevoel pas, nu je wordt ondergedompeld in deze echte wereldstad, deze giga metropool, waar alles groot, groter en grootst is.

We lopen door Wall Street, zien de beroemde beurs. We bezoeken de Trinity Church met prachtig gebrandschilderde ramen. We gaan naar het World Trade Memorial. Dit is indrukwekkend; twee enorme vierkante bakken waar je in kijkt. In deze bakken weer een gat, alles perfect symetrisch. Over alle wanden stroomt water als een waterval. Het water stroomt verder in de binnenbak en verdwijnt; je kunt geen bodem zien, er lopen enkele duizenden mensen die allen in de bakken kijken. De bewaking is zeer intensief, overal politie en speciale 911 security mannen. We staan op historische grond en lezen hier en daar de namen van de slachtoffers, die hier in brons te lezen zijn. Hier en daar een enkele witte roos bij een naam. Het is bijna twaalf uur en we gaan een Noord Indiaas restaurant binnen. Els bestelt een door de vriendelijke juffrouw aanbevolen mild groentengerecht. Ik ga voor een geitenvlees curry met rijst en naanbrood voor ons beiden. Het groentengerecht bevalt Els zeer, mild en romig van smaak. Mijn geitencurry is gewoon top! Het restaurant loopt helemaal vol en als we de nota vragen, zijn alle tafels bezet. Dan een enorme verrassing: ze hebben als actie 50% korting tijdens de lunchuren op alle gerechten. Samen lekker eten, èn dan ook nog voor een prijs van $23 incl. 20% fooi is een echt koopje!

We springen op een hop-on/hop-off bus van Skyline Sightseeing en beginnen aan een rondrit door Lower Manhattan. We rijden in de open lucht bovenop een dubbeldekker met audio-ondersteuning via oortjes. Dit is leuk. We ontdekken, dat de tour 3 uur duurt, want we staan in het vreselijke verkeer meer stil, dan dat we rijden. Het lijkt wel of om de paar straten de weg open ligt met dus wegversmalling en files. We vertrokken om 13:00 uur en om 17:00 waren weer terug! We halen de ferry en, zoals ik eerder al vertelde, het is een ruige overtocht. We gaan naar onze motorhome, bakken een tosti en dat is het even voor vandaag. Morgen weer met de ferry en weer met de Skyline naar de Empire State Building. Als we de top kunnen zien zou de bestijging lonen, zo zegt men.

New York City, Empire State Building.... of niet? 

We worden vroeg wakker en het is echt weer, deze donderdagmorgen, 12 juni 2014 om ons nog eens om te draaien in ons King Size Bed; inderdaad, druilerig en zware laaghangende bewolking, die de skycrapers van Manhattan echt aan de wolken laat krabben. Dit wordt geen Empire State Building (ESB)...of toch wel? Men zegt immers "If you can see the top, you can see from the top". We pakken na de lunch de lokale Light Rail naar een station van de Path Train, die onder de Hudson door naar de 33e straat loopt, waar we op de hoek van 6th Avenue boven de grond komen en het ESB al zien staan, geweldig. Het wordt allemaal nog mooier als we ons bij de geuniformeerde portier melden en zeggen dat we hier de City Pass (pas voor 4 musea, rondvaart en het ESB) willen kopen, waar uiteraard het Empire State Building ook bij hoort. We komen in een werkelijk prachtig rijke hal met veel koper en marmer in vele kleuren. We wanen ons in zo'n glamourfilm uit de vijftiger jaren, welk een grandeur! We lopen door en dan lijkt het wel of we iets bijzonders vragen, want we krijgen een geuniformeerde escorte mee, die ons in een lift brengt en zegt, dat we niets hoeven te doen, want alles gaat verder vanzelf. En inderdaad, de deuren sluiten en we zoeven omhoog. De deuren gaan weer open en daar staat een security-man klaar om ons te visiteren. Zakken leeg, tassen open, enz. Dan komen we bij een kassa en we doen onze bestelling. We worden $213 lichter, het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Aan de kassa zegt men ons, dat het geen goede dag voor een bestijging is, want er is maar 5 mijl zicht. OK, we volgen de raad op en gaan wat anders doen, maar wel even nog naar het toilet. Je kan wel raden wat er gebeurt, weer een geuniformeerde man mee, die ons naar de toiletten escorteert. Daarna verlaten we het Empire State Building en komen in het weekend terug, als er meer zicht is.

We nemen de bus naar de pier aan de 42nd Street om de rondvaart te doen. De buschauffeur is een gezellige vent en hij vertelt over zijn ervaringen als buschauffeur in New York City. Iets waar buschauffeurs zeer beducht op zijn, is het uitlokken van een proces door het gewond raken door een bus. Men noemt dit gemakshalve "sewing", het voor de rechter slepen van de buschauffeur, bijv. door bruusk remmen, vallen in de bus, of iemand aanrijden, die duidelijk tegen de zijkant van de bus aanvalt en dan de chauffeur de schuld geeft. Vrienden van betrokkene staan klaar om tegen de chauffeur te getuigen.

We stoppen om 15:55 voor de pier no.83 aan het eind van 42nd St en melden ons bij de kassa om onze vouchers in te wisselen. De juffrouw vraagt of we nog met de 4 o'clock boot mee willen. Hoe is het weer mogelijk! Zonder planning zo hup de boot op! Het is een enorm schip. Boven zit het tjokvol, vooral met Chinezen, maar beneden zit werkelijk niemand. Waarom gaat iedereen boven zitten? Het is ook overdekt en afgesloten en je ziet hetzelfde. Wij wisselen af en toe van kant; dan wandelen we weer naar stuurboordzijde en dan weer naar bakboordzijde, afhankelijk van waar we naar willen kijken. De tocht met de Circle Line duurt een uur en driekwartier en is fantastisch. We varen langs Midtown en Downtown recht op het Statue Of Liberty af. We zien de honderden mensen op het eiland omhoog kijken naar het beroemde beeld. Vanaf de boot, die heel langzaam vlak voor het eiland kruist, zien we het beeld veel beter en we zijn blij, dat we geen aparte cruise naar het vrijheidsbeeld hebben genomen. Iedereen fotografeert en filmt zich suf en het is dan ook een prachtig gezicht. We zien uiteraard heel veel wolkenkrabbers, want de boot vaart heel Manhattan rond en uiteraard onder de vele spectaculaire bruggen door, die we uit de films kennen. Ik noem o.a. de Brooklyn Bridge, Manhattan Bridge, Williamsburg Bridge. Vanaf de kade hadden we de bruggen al bewonderd, maar varende op de East River zijn de constructies ronduit imponerend. De woontorens van Brooklyn zijn minder imponerend dan de wolkenkrabbers van Manhattan, maar ook hier is de skyline zeer de moeite waard.

Tegen zessen staan we weer op de bushalte van lijn 4 richting 6th Avenue. De bus is stampvol en ook de straten staan vol met auto's, bussen, taxi's (de beroemde Yellow Cabs) en vrachtverkeer. Het is een heksenketel. Geregeld probeert een ambulance er doorheen te komen en de gillende sirenes zorgen voor een vreemde sfeer. Je zal maar met spoed naar een ziekenhuis moeten! We stappen uit en begeven ons in de mensenmassa richting Times Square. We eten lekker in een tent met uitsluitend verse produkten. De sfeer is prima en iedereen blaakt van de energie. Dan staan we op Times Square en de lichtreclames zijn overal om ons heen. Er staat een rood verlichte tribune, waar je op kan, om van de reclames te genieten. Natuurlijk doen wij dat ook, New York City in optima forma. We gaan een speelgoedzaak in van drie verdiepingen en een kelder vol met al net bekende speelgoed en zelfs een compleet reuzenrad in de vide! We zien drones en lopen door de Barbie afdeling, terwijl in de verte de vloer dreunt van de afdeling Jurassic Park. Op de Lego afdeling zijn bekende wolkenkrabbers èn het vrijheidsbeeld metershoog met Legoblokjes gebouwd. 

We wandelen naar 5th Avenue richting 33rd St, tenminste dat denken we. We kijken onze ogen uit, als we de vele prachtige etalages zien met de meest luxe produkten. We hebben eigenlijk niet zo goed opgelet en steken op zeker moment de 59th St over. Oei, dat was niet de bedoeling, dus naar de overkant en op de bus wachten. We stappen in, stappen op 6th Av weer uit, hup de Path in, de Hudson onderdoor, overstappen op de Light Rail en twee blokken naar de camping lopen. Wat een dag. Morgen wordt het slecht weer, dus gaan we naar de musea en voor wat vandaag betreft: Let's call it a day!.

Een kletsnatte start, deze vrijdag de dertiende

Dat ziet er niet goed uit, op vrijdag de dertiende juni 2014, een loodgrijze ochtend met lage bewolking en een fijne miezerregen, eigenlijk net zoals de dag gisteren begon. Ik ga naar de douche en mijn T-shirt wordt wat vochtig, maar ach, daar ga ik echt niet een paraplu voor opsteken! Ik douche lekker en droog me af. Dat had ik net zo goed niet hoeven doen, want als ik buiten kom regent het werkelijk p-ij-p-e-n-stelen! Op het korte stukje van het douchegebouw naar de camper regen ik werkelijk d-o-o-r-nat en ik sta als een verzopen kat in de trap. "NEE, niet verder! STOP!" en Els komt met een handdoek aan. Buiten ontstaan enorme plassen en beken en het stortregent vrolijk verder. We zitten nu even gevangen, want we kunnen geen kant op. Als het minder wordt kunnen we weg.

En het wordt minder, maar het blijft flink regenen. Niet getreurd, regenkleding aan, poncho's om en gaan! De inmiddels bekende routine: twee blokken lopen, Light Rail pakken, stukje lopen op Newport, Path Train naar 33rd St en op zoek naar de bushalte. En weer lopen we gedesoriënteerd te zoeken naar Madison Avenue, waar we de bus 3 of 4 moeten pakken. We kiezen de nr.3 die net aan komt rijden we zijn pas bij 33rd Street en moeten naar 89th Street, een flink eind rijden dus. We stappen voor het Gugenheim Museum uit en eten voor de stilling van de ergste honger een Hot Dog en een Falafel bij een kraampje. Dan het prachtige Gugenheim "slakkenhuis" in, waar we de tentoonstelling over de Futuristen gaan zien. We gaan naar etage 6 en lopen spiraalsgewijs naar beneden, onderweg de vele schilderijen, etsen, potloodtekeningen en allerlei industriële ontwerpen bewonderend. De Italiaanse futuristen wilden alles vernieuwen; er moest vaart komen in de vastgeroeste opvattingen en men sprak zelfs over het verbranden van de musea. Het waren min of meer anarchisten, die overal tegenin gingen. De Italiaanse fascisten van Mussolini konden zich wel vinden in deze anarchistische ideeën, maar toen de Futuristen de richting van Mussolini's partij te conservatief vonden worden, haakten ze in 1920 af.

We verlaten het intieme Gugenheim en lopen een paar honderd meter langs Central Park naar het Metropolitan Museum Of Art, in de volksmond het MET genoemd. De aanblik aan het in neo classistische stijl opgetrokken gebouw is geweldig en groots. We gaan naar binnen en lopen via de uitgebreide Griekse vleugel door naar de Egypische vleugel, waar we onze ogen uitkijken, zoveel prachtigs is hier te zien. De complete tempel van Dendur is overgebracht, volop mummies, beelden, tabletten en gebruiksvoorwerpen zijn tentoongesteld. We zien de desolate staat op foto's, waarin de tempel was toen ze werd aangetroffen. Ze is in ieder geval hier veiliger dan in Egypte zelf.

We gaan pauzeren op het dakterras met een prachtig uitzicht over het Central Park met in de verte de wolkenkrabbers van de Hudsonzijde van Midtown en aan de andere kant 5th Avenue en in de verte Downtown Manhattan. Het weer is inmiddels stralend geworden en warm. We gaan terug naar de tentoonstellingen en zien de Amerikaanse vleugel met ontelbare collecties kunstvoorwerpen. We vergapen ons aan de klassieke schilderijen van de Hollandse meesters en zien prachtige schilderijen van Van Gogh, Jan Steen, Johannes Vermeer en vele anderen, maar we worden toch weer het meest getroffen door de grootste aller meesterschilders, Rembrandt van Rijn. 

Dan beginnen we allebei lichtelijk overvoerd te raken en via de Aziatische vleugel en een prachtige beeldenzaal van Rodin, verlaten we dit grootste museum van New York. Buiten storten we ons weer in de gekte en zien wel hele donkere wolken samenpakken. We weten voor de eerste druppels de nr.3 te pakken en onderweg naar 33rd Street rijden we in een zwaar onweer en het water gutst langs de ramen. Als we in 33rd St uitstappen, lopen we het eerste de beste fast food restaurant Denny's binnen en bestellen een salade, een hamburger, frieten en cola. Naast ons zit een oververmoeide Chinees. Hij valt geregeld bijna van zijn stoel. Hij probeert een beker thee te drinken, maar valt soms zowat met zijn gezicht in de beker. Dan gaan we weer op huis aan en zitten in overvolle treinen met forensen en dat om acht uur. We zijn vandaag zo'n elf uur op de been en dat is best veel. Morgen hopelijk beter weer en helder genoeg voor Empire State Building, die we dan overdag een keer bestijgen en 's avonds nogeens om NYC bij nacht te bewonderen.