Centraal Florida: heet, heter, heetst

Het wordt een hete dag, zaterdag, 28 juni 2014.  We rijden een route dwars door een zinderend Florida van Titusville naar Lake City, een route via de snelste weg van 340 km, dus goed te doen. We gaan echter een 'scenery' highway rijden en er komt dus zo maar 60 km bij; je rijdt wat extra kilometers, maar dan zie je ook wat, zullen we maar zeggen. De route is inderdaad wonderschoon met veel variatie, soms dwars door een stadje, dan weer langs een groot meer of door dichte bossen. We vinden de camping langs de Interstate 10 vrij snel. 

Onderweg nog een angstig avontuur op de Interstate. De deur van de elektra gaat open; op de snelweg met 55 mph! Een passerende vrachtwagenchauffeur wijst me erop. Gelukkig zit de 50 Amp voedingskabel geborgd en we verliezen niets. We rijden rustig met alarmlichten aan naar de eerstvolgende afrit en ik repareer het slot. Omdat een andere deur eerder niet wilde sluiten en ik het slot toen heb gedemonteerd en opnieuw erin zette, weet ik wat ik moet doen. Er zit te weinig ruimte achter de tong en de klep moet extreem worden aangedrukt, maar het moet zo kunnen, dus met de sleutel afsluiten en gaan!

We komen op de camping in Lake City en maak kennis met de zwaar rokende beheerster en haar zoon, die samen de mooie camping runnen. Het is erg stil en we staan met een handjevol RV's bij elkaar. Leuke gesprekken met de beheerders en de andere campinggasten, die allen op weg naar huis zijn. Naast ons een Texaan uit de 'Lone Star State', aan de andere kant een stel uit Pensacola en verderop nog een stel ook op weg naar Pensacola. Wij rijden niet in één keer door naar Pensacola, zoals deze mensen, maar rijden morgen de mooie kustweg naar Panama City, waar we 'dry camping' doen in een natuurpark, het Florida State Park. Met een verwachte maximum temperatuur van 37 graden Celsius wordt dat best een bijzondere ervaring: geen wateraansluiting, geen elektra (=airco!) en geen afvoer. De camping staat op een smal schiereiland met aan één zijde de lagune en aan de andere kant de Golf van Mexico; we hopen op wat zeewind. We weten nog niet hoe lang de generator mag snorren; de rangers zijn onverbiddelijk!

Florida State Park, waar we NIET gaan overnachten

Op zondag, 29 juni 2014 is het 's morgens om half zeven al vochtig warm; dit is zomer's Florida. Ik zit wat op mijn iPhone te checken op een Donald Duck kampeertafel/-bank van hout. Ik luister naar de vroege vogels, die de prachtigste riedels fluiten. We gaan straks propaan tanken. We ontbijten, maken alles reisklaar en vertrekken. Ik neem de verkeerde route en kom totaal verkeerd uit om te tsnken en we besluiten om later elders te tanken, want ik heb geen trek in een achteruitrij-actie tussen de bomen èn in een bocht. 

We rijden de Interstate Ten van oost naar west. We slaan af naar de kust richting Panama City en genieten van een ongekend mooi landschap met vele enorme bruggen over rivieren en zeearmen. Buiten wordt het steeds heter en we komen onze koele motorhome niet meer uit. Naarmate we doorrijden groeit bij ons het idee om het 'dry camping' maar te vergeten, de temperaturen zijn extreem hoog en het voorruitzicht van met name een klamme zweterige nacht is niet erg aanlokkelijk. We rijden weer richting Interstate Ten en die omweg is langer, dan we aanvankelijk dachten; er komt zo maar honderd kilometer bij. We kennen de campingborden bij de afslagen, makkelijk zoeken dus. Echter, afslag na afslag zijn de campingaanwijzingen blauw afgeschilderd, ze zijn er gewoon niet! Dat is behoorlijk balen, want we zijn inmiddels twee uur verder. Dan zien we eindelijk een camping: de Eagle's Landing, gerund door Rob en Sue. We krijgen een handige schone plek direct bij de ingang. Ideale plek om wat verder op te ruimen en schoon te maken. Morgenochtend daarmee verder en dan een korte rit van 80 mijl naar onze laatste camping. We horen van Rob, dat veel campings in dit gebied zijn opgeheven na verwoesting door tornado's en wederopbouw in deze tijd is een kostbare zaak. Wij hebben wat slecht weer betreft deze vakantie weer behoorlijk gezwijnd, zeker nu we net op de TV horen, dat een vloedgolf van 60 cm (twee voet) water door Memphis is gespoeld, dat Chicago het nu weer zwaar te verduren heeft, dat het zuiden van Florida met een diepe depressie te maken heeft met veel regen en harde wind. Voor de Amerikanen die hier wonen de gewoonste zaak van de wereld ("It's the time of the year..."), maar voor ons niet echt aantrekkelijk vakantieweer.

Nog iets, wat ons vandaag opviel: de vele leenkantoortjes, waar je direct kleine bedragen kunt lenen zonder rente! Bedragen van $100 tot $500 en "no questions asked". Je betaald alleen administratiekosten. Je leent $100 en je moet het gewoon na een maand terugbetalen met slechts $10 administratiekosten. (als dit 'rente' zou heten, is dat 120% rente per jaar) Slogan BANK SAYS NO / WE SAY YES! Tevens valt op, dat deze zaakjes ook borgtochten regelen "BAIL". Misschien veel klanten uit dezelfde doelgroep?!

Nog een leuke: de combinatie van goud en wapens: GUN AND GOLD SHOP. Ik vermoed dat de winkelier een wapen klaar heeft liggen voor degene die met snode plannen zijn nering binnenstapt. 

Nog een laatste: Chargrijnig? Depressief? Woede? "TRY JESUS". Op de camping ligt op de lage stortbak een bijbel klaar. Dat is weer eens wat anders dan Max Tailleur.

De tocht door Oost-Amerika zit er bijna op. Opruimen en inleveren van ons tijdelijke huis op wielen, nog vier nachten in een fijn hotel in Pensacola om weer te wennen aan een huis zonder wielen en een lange vlucht naar huis; dat staat nog te gebeuren.