Prachtige uitzichten, maar nergens diesel!

Zondag, 1 juli 2012

We vertrekken met een miezerige regen; de eerste keer, dat ik nat word, als ik buiten kom…. De paden zijn nat, dus het schijnt vannacht ook te hebben geregend, maar het zal ons niet deren, want we gaan op weg naar de beroemde CA1, de weg langs de kust van San Francisco naar Los Angeles. We komen weer langs de afslag naar Monterey Peninsula en denken nog even terug aan de prachtige tocht, die we gisteren over de 17 Mile Drive hebben gemaakt. Mooier kan het langs de kust toch niet worden, verwachten we eigenlijk; het kan eigenlijk alleen maar tegenvallen. Maar zoals zo vaak deze reis, blijkt het allemaal nog veel mooier en indrukwekkender te zijn, dan we ons hadden voorgesteld. Het ene na het andere prachtige oceaanzicht ontvouwt zich na iedere bocht. We genieten en kijken eens naar de brandstofmeter. O ja, we zouden toch tanken voor we weg zouden rijden? Niet aan gedacht dus! De meter gaat richting 25%.

Maar ach, we komen nog verschillende dorpen tegen en daar kunnen we dan bijtanken. Dorp nummer 1 blijkt wel een “GAS” pomp te hebben, maar geen diesel. Dan een bordje met de opwekkende tekst: “No Gas For The Next 68 Miles”. Geen probleem uiteraard, wat is uiteindelijk 68 mijl? En inderdaad er komt weer een benzinepomp… een benzinepomp dus en geen dieselpomp. De meter zakt inmiddels iets onder de 25%...

We komen langs het beroemde strandje met de zeeolifanten. Het strand ligt vol met deze ongelofelijk luie beesten. Ze liggen maar te liggen en wapperen wat met het zand. Af en toe verheft zo’n enorm beest zijn kop en brult wat. Het massale publiek geniet van het tafereel en wij ook. Onderweg komen we op uitzichtpunten ook allerlei andere leuke dieren tegen, zoals salamanders, grondeekhoorns en vele vogels, waaronder steeds weer die prachtige zeemeeuwen.

Weer een benzinepomp en weer geen diesel. We hebben ook geen vrachtwagen gezien, dus voor die enkele dieselpusher motorhome, die we zien, is het voor pomphouders niet de moeite waard om diesel aan te bieden. We bekijken de kaart en zien eigenlijk geen alternatief. Om naar de Interstate 101 te komen, zijn we evenveel mijlen kwijt als dat we doorrijden naar Morro Bay. Enfin, we komen uiteindelijk in Cambria; een leuk toeristisch plaatsje vol met souvenirwinkels, restaurants, kunstgaleries en … een dieselpomp. We kopen slechts voor $100 brandstof, want je betaalt hier bijna een dollar meer per gallon dan gebruikelijk! Morgen tanken we wel goedkoper bij, hopen we. Ze hebben hier ook propaan tegen een woekerprijs, die actie stellen we ook maar even uit.

We zien in de verte de enorme rots voor de kust van Morro Bay, de Morro Rock. Deze rots torent 170 meter boven de zee uit. Het is de laatste van een reeks uitgedoofde vulkanen, bekend als “The Morros”. Soms wordt hij ook genoemd: Gibraltar van de Pacific. Er zijn hier sporen gevonden van indiaans leven, wel 4.700 jaar voor Christus! De rots kreeg in 1542 zijn huidige naam van Juan Cabrillo, een Spaanse ontdekkingsreiziger. In Morro Bay staat een stevige wind van gemiddeld 25 km/h. Wij hebben een camping gevonden met rechtstreeks gezicht op de Morro Rock. We hebben mooi zonnig weer als we aankomen aan het eind van de middag. Dan komt de lage bewolking uit zee opzetten en de rots is totaal verdwenen! Het is gewoon koud buiten en we trekken ons terug in de behaaglijke motorhome en gaan lekker eten met het halve flesje wijn van gisteren.

De wijn hebben we in de koelkast bewaard en dat betekent dus ijskoude wijn. Gelukkig bedenken we, dat een gootsteen warm water de wijn snel op temperatuur kan brengen. Dat lukt inderdaad en we drinken bij het eten een ….. vin chaud!!!

Morgen gaan we de CA1 vervolgen richting Los Angeles. Nog 3 nachten in de motorhome en dan is onze derde Amerikareis ten einde! Een dubbel gevoel, leuk om weer naar huis te gaan en jammer, dat het nu al weer allemaal voorbij is.