Savannah, GA, helemaal niets van gezien!

Het ziet er vanmorgen op maandag, 23 juni 2014 best goed uit. Wat bewolkt, maar een aangename temperatuur en goed reisweer. Ik kom de wagen uit en een eekhoorntje zit op de stam van een boom naast de camper met het kopje naar beneden, doodstil kijkt het beestje me aan. Dan klautert de eekhoorn achter de stam en komt met het kopje aan de andere kant weer te voorschijn en kijkt me opnieuw bewegingloos aan. Ik blijf een tijdje gebiologeerd kijken; wat kan zo'n simpele ontmoeting toch ontroerend zijn. Dan huppelt het beestje over het terrein weg, scharrelt wat en klimt dan ineens razendsnel een boom in. En weer vinden we het jammer, dat we door moeten, want wat is James Island mooi, wat een natuur overal om ons heen en dan dat chicade-concert dat de hele nacht door gaat. We zien Steve met een collega op een golfkarretje aankomen en samen gaan ze met picelateurs een zojuist verlaten plaats opruimen. Ze maken zelfs de vuurring schoon. Als we later vertrekken, worden we vrolijk uitgezwaaid. We gaan weer richting U.S.17, maar eerst nog even naar de Wal*Mart voor wat boodschappen. We zoeken onder meer vochtige schoonmaakdoekjes. Een vakkenvuller kan het niet vinden en we winkelen verder, maar de vakkenvuller heeft de cheffin verwittigd en zij komt naar ons toe om te helpen en advies te geven; hoe professioneel, ook van de vakkenvuller! 

We rijden de Ashley River over en zitten in no time op de 17; dat gaat goed! Zo kunnen we rond het middaguur al in Savannah zijn en met de trolley de stad bekijken. Maar op de Interstate 75 staan we ineens stil, helemaal stil, samen met de andere auto's en vrachtwagens. Het verkeer staat zover het oog reikt vast en we besluiten te gaan schoonmaken. We staan al met al zo'n 2 uur stil, af en toe schuift alles een paar meter op. Dan zien we waardoor het verkeer af en toe doorschuift; personenwagens rijden links door het gras van de middenberm, keren door een gat in de afrastering om op de andere baan terug te rijden, een levensgevaarlijke actie, maar het loopt zonder brokken af. Dan schijnt het probleem te zijn opgelost, want we rijden weer. Vlak voor Exit 8 staat een lichtkrant met de tekst: "INCIDENT AHEAD". We zien verder geen sporen. We hebben al eerder (vóór de file) besloten niet naar Savannah te gaan, maar lekker van de camping te gaan genieten, want het schijnt een prachtige camping te zijn. Wat rust is toch weer nodig.

We komen al met al pas om half drie aan. We krijgen een golfkar om een plek te zoeken en vinden al snel een pracht plaats met een eigen watervalletje, gezellig! We lopen via de achterzijde van de plaats zo het zoutwaterzwembad in, heerlijk warm. Dan begint het om 16:30 weer te onweren. Op de radar zien we veel onheil aankomen. Veel donder en bliksem en de Weather Authority onderbreekt de T.V. uitzending weer met waarschuwingen voor 'flash flood' in Savannah en nog enkele plaatsen in Georgia, dus allemaal vlakbij. Later zien we op het nieuws dat de 17, waar we enkele uren eerder reden, ondergelopen is en veel auto's tot hun ramen in het water staan. Wat een geluk, dat we niet naar Savannah zijn gereden! We zitten nu in onze comfortabele motorhome, laat het maar onweren en hozen, het deert ons verder niet, we staan volkomen veilig. Hopelijk wordt het toch wel wat stabieler, vooral omdat we morgen naar Okefenokee gaan, het grootste moeras van de V.S. We gaan dan overmorgen voor dag en dauw een begeleide moerastocht maken. Voordeel als het minder heet is: meer alligators en minder muggen! Men noemt dit gebied niet voor niets 'Gator County'.