Een niet-zingende zanger en vette frites

Zondag, 3 juni 2012

Alweer prachtig weer, ja echt warm zelfs. We gaan met de taxi naar het Irma Hotel, waar een prachtig schilderachtig stel gasten op het terras zit. Wij gaan er tussen zitten, krijgen een kan ijswater en ik bestel een flesje Buffalo Bill Beer en Els een glaasje Chardonnay. De sfeer is wel erg westers en er komen nog meer cowboys bij, oud en jong. Er zou een pianist ’s avonds in het restaurant komen, maar die is niet aangekomen, volgens de gezellige waitress (“What do you have, honey?” tegen Els! Zij adviseert een tent, genaamd Cassie’s, een paar mijl naar het westen. Enfin, wij winkelen nog wat en scoren een riem met buckle voor mij. De zonnehoed voor Els wil nog steeds niet lukken.

Aan het eind van de middag dus lopend naar het westen. O ja, een mijl is 1,6 km en dan vergis je je toch gemakkelijk in de afstand. De lange hete weg valt niet mee en om een uur of zes weten we het, na het gevraagd te hebben bij een “local”, te vinden. Er is inderdaad live muziek, namelijk een vrij goede oude zanger met een keyboard; de band speelt op de andere dagen, want het is nu zondag. We gaan zitten en bestellen een T-bone steak (“to share”). We zijn dan ook onaangenaam verrast als ik de steak voor m’n neus krijg en Els een glazen schoteltje. Of ze ook een gewoon bord hebben. Nee, alleen maar een glazen schoteltje. En dan ineens verschijnt er toch een gewoon bord, nou ja! De zanger is vrij snel opgehouden met zingen en vindt het blijkbaar gezelliger, om met een stel uit Southern Alabama te komen praten. Er komt geen eind aan het gesprek en daarna gaat hij naar het belendende tafeltje en dan weer naar een ander. Van zingen komt niet veel zo!

De steak is best goed van smaak. De frietjes zijn niet om aan te zien en slap en vet. Het bedienend personeel is weliswaar vriendelijk, maar o zo onprofessioneel. Ze staan bijvoorbeeld gewoon met elkaar te flikflooien en wat rond te hangen. Verder komt de een na de ander vragen of het smaakt, eigenlijk iedere keer zo’n beetje als iemand langs komt; het klinkt niet erg gemeend en erg routineus. Tegen de tijd, dat we weg willen, begint de zanger zowaar nog een paar liedjes te kwelen. We laten de taxi bellen en gaan naar de camping. Morgen is het Yellowstone en we verheugen ons erop. Na de slechtweer periode van de afgelopen weken in dit gebied is het al mooi, als we droog weer krijgen. We zullen zien.